زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

ابوداود سلیمان بن معبد سنجی





ابوداود سلیمان بن معبد سِنجی مروزی (م ۲۵۷ هـ)، شاعر، ادیب، مورخ، نحوی و از محدثان حافظ در قرن سوم هجری قمری بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوداود سلیمان بن معبد بن کوسجان سنجی مروزی، اهل مرو و منسوب به سِنج، روستایی در اطراف آن شهر بود. با اصمعی و فقهای معاصر خود نشست و برخاست داشت و از عبدالرزاق بن همام، عبدالملک بن قریب، نضر بن شمیل، هیثم بن عدی، یحیی بن معین، یزید بن‌ هارون و دیگران روایت کرد و مسلم، ترمذی، نسائی، ابوحاتم رازی و دیگران از او نقل حدیث کرده‌اند.
سنجی محدثی حافظ و نحودانی فصیح بود. او را شاعر، ادیب و مورخ دانسته و توثیق کرده‌اند. جهت کسب علم به عراق، حجاز، یمن و مصر سفر کرد و سرانجام در ذی‌حجه سال ۲۵۷ در سِنج درگذشت.
[۱۲] سمعانی، عبدالكريم، الانساب، ج۳، ص۳۱۷.

کتاب تاریخ اثر اوست.

۲ - پانویس


 
۱. ابن‌حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۲۸۱.    
۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۹، ص۱۶۱.    
۳. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۲، ص۶۸.    
۴. ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۴، ص۱۴۷.    
۵. ابن‌عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۵۷.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۳۶۹.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۹، ص۱۶۱.    
۸. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۵، ص۲۶۱.    
۹. صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۵۴.    
۱۰. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۶۸.    
۱۱. ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۲، ص۱۳۱.    
۱۲. سمعانی، عبدالكريم، الانساب، ج۳، ص۳۱۷.
۱۳. بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۳۹۵.    
۱۴. عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۲۵۴.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۶۶.    
۱۶. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۳، ص۲۶۴.    


۳ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۸۰، برگرفته از مقاله «ابوداود سلیمان بن معبد سنجی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.